آموزش وظیفه‌مدار: راهکاری برای ارتقای پیوند تئوری و عمل در آموزش پزشکی

  زمینه و هدف: در پاسخ به افزایش تقاضا برای ارتقای توانمندی‌‌های فارغ‌التحصیلان رشته‌های پزشکی در دهه‌های اخیر، تغییرات اساسی در طراحی و ارایه آموزش پزشکی ایجاد شده است. آموزش وظیفه‌مدار سیستم جامعی با دیسیپلین‌های متعدد آموزش و یادگیری است که بر مجموعه‌ای از وظایف که پزشکان با آن روبه‌رو هستند، تأکید دارد و یادگیری در این روش از طریق انجام وظایف و درک مفاهیم و مکانیسم‌های مرتبط با آن صورت می‌گیرد. هدف از مطالعه حاضر، مروری بر پژوهش‌های انجام شده با موضوع آموزش وظیفه‌مدار در حوزه آموزش پزشکی بود.   روش کار: پایگاه‌های الکترونیکی Magiran ، SID ، Google Scholar ، PubMed ، Scopus و ScienceDirect در سال 1393 مورد جستجو قرار گرفت. همه مقالات مرتبط بدون در نظر گرفتن محدودیت در زمان انتشار، جمع‌آوری گردید و مقالاتی که شرایط ورود به مطالعه (ارتباط با حیطه پزشکی، دارا بودن اهداف، روش کار، حجم نمونه، تحلیل و نتیجه‌گیری مشخص و در دسترس بودن متن کامل) را داشتند، انتخاب شد. در نهایت تجزیه و تحلیل بر روی 10 مقاله کمی، کیفی و یا ترکیبی انجام گرفت.   یافته‌ها: اگرچه آموزش وظیفه‌مدار در سطوح و موقعیت‌های مختلف استفاده شد، اما مستندات نشان داد که در مقایسه با آموزش سنتی، کارایی و اثربخشی بیشتری داشت و باعث ایجاد پیامدهای مطلوبی برای دانشجویان، استادان و بیماران گردید. نتیجه‌گیری : نتایج پژوهش نشان داد که آموزش وظیفه‌مدار یک استراتژی قوی آموزشی می‌باشد و در بسیاری از دانشکده‌های پزشکی به عنوان روش مناسبی جهت آموزش و یادگیری پذیرفته شده است. بنابراین برای ارتقای دانش، مهارت و توانمندی‌های حرفه‌ای پیشنهاد می‌شود.